Heel je Natuur met Benten

Onderstaand bericht zette ik vandaag op Instagram en Facebook. Omdat het leven te kort en te waardevol is om het te spenderen met afleiding en in onechte werelden.   Exit strategie (a)sociale media   Gisteren op de trein naar People Planet Place in Brussel stapte er een klas zestienjarigen in dezelfde wagon . Ik legde mijn boek opzij en besloot ze eens goed te observeren. Waar is den tijd dat ik zo piep was?   Met verbazing merkte ik dat ze al scrollend gesprekken aan het voeren waren of gewoon zombie style met voorovergebogen hoofd verdwenen in hun smartphone , die wel vergroeid leek met hun hand.   Ook wanneer ik van Bru xelles Midi naar Ixelles stap , zie ik mensen vaak al wandelen d scrollen. Hoe dan? Ik heb zin om voor h un neus heel luid ‘boe!’ te roepen.   We overladen ons brein met info, zelfs rustig naar de WC gaan lukt niet meer zonder bijkomend entertainment. Z ijn we zo bang geworden voor onszelf ? Voor de storm vanbinnen?   I...

Deze blog is ontstaan nadat ik me geroepen voelde om mijn ervaringen te delen over het apart slapen als koppel. Er rust namelijk nog een taboe op dat ik graag help doorbreken, dus ik kroop in mijn pen 😊. Mijn man en ik zijn al 23 jaar samen en gewenst kind vrij.   Onze relatie nam in het begin traditionele vormen aan: samen slapen, spooning , samen eten etc. We deden wat 'normaal' was en we wisten ook niet beter, maar na enkele jaren begon dit te schuren.   Mijn man kreeg last van snurken (waarop ik hem dan wakker porde) en ik was altijd nogal wild in bed. Niet in de zin van tel-de-benen-en-deel-door-twee, maar eerder in de zin van blauwe plekken en opengekrabde benen, bij mijn man welteverstaan. Ik hoef er geen tekening bij te maken dat dit niet bevorderlijk was voor de harmonie in ons huwelijk.   Eerst probeerden we om in twee aparte bedden in dezelfde kamer te slapen, kwestie van toch nog een gevoel van samenzijn te behouden. Helaas snurkte hij me de ka...

Ik voelde me als vreemde vogel onlangs een beetje verdrietig. Ik merkte dat ik mezelf afrem in mijn enthousiasme, intensiteit, snelheid en nieuwsgierigheid omdat de meeste mensen dit vreemd vinden of té.  "Je moet niet zoveel nadenken" hoor ik ook regelmatig als ik 'rare' gedachtesprongen maak of ergens heel diep op doorga. Dit afremmen/onderdrukken kost veel energie. Net als me proberen aanpassen aan de norm. Imi Lo schrijft in haar boek '(te) veel voelen': "Als je je ongetemde passie en geest uit alle macht in een metafysische gevangenis probeert te persen krijgt je last van spanningen, pijnen, chronische vermoeidheid en allergieën." Exact dat. Tijd om voor mezelf, in deze blog, eens wat dingen op een rijtje te zetten. Ik ben niet gemaakt om aan de oppervlakte te blijven of gemiddeld door het leven te kabbelen. Ik verkies de bergen en de wild stromende rivier boven het platteland   en het stille meer 😁. Toch probeer ik me te trainen in het stoïci...

Hoe vreemd dat we het jaar starten op 1 januari, in putje winter wanneer alles nog donker, koud en afgestorven is. De Zweedse artieste Jonna Jinton verwoordde het zo mooi in haar laatste vlog . Ken jij veel mensen die bruisend van energie staan te trappelen om aan het nieuwe jaar te beginnen in deze streken? Ik niet. Januari vind ik zelf de zwaarste maand, het liefst zou ik me willen oprollen in mijn dekbed en een maand lang boeken lezen 😁. Voor mij mag het nieuwe jaar gerust pas starten op 1 februari, wanneer het tijd is om de tomaten en pepers voor te zaaien in potjes en de dagen stilletjes aan beginnen te lengen. Bij de Kelten wordt dan  Imbolc gevierd: het lichtfeest. Helaas kunnen we de maatschappij (nog) niet een maand stilleggen; er moet brood op de plank komen! Naast gaan werken ben ik de voorbije zondag ook  gaan wandelen met mensen uit de buurt,  in de mist door het Waalse Heuvelland.  We moesten onszelf moed inspreken bij -2°C maar achteraf waren we zo b...

Ook in de winter is er veel natuurschoon te zien.  Ik neem jullie graag mee op 'er is altijd wel iets moois te spotten' avontuur: ijs op Kaardebol Els in de mist ijsnaalden op een verdroogd blad schaduwspel op verdroogde bladeren  Een sneeuwig zonnetje Nog meer sneeuwige zachtheid (en hoe stil wordt het dan!) Spinjuweeltjes Uiteraard is er altijd ruimte om den onnozelaar uit te hangen in het bos, zo toont deze mislukte springfoto 😂 En ik ontdekte dat je ook met gedroogde bladeren mooie prints kunt maken - joy! Winter is ook: tijd om binnen bij het vuur allerlei reparatieklus jes te doen of lekker veel boeken te lezen (voor dat laatste maak ik eigenlijk altijd tijd😁, het voordeel van een kindvrij leven). Tijdens 1 van mijn winterklusjes, het innemen van tweedehands broeken, heb ik me laten inspireren door de Japanse sashiko-techniek : Zo heb je een uniek exemplaar waar jouw liefde en energie aan toegevoegd is. Wat doen jullie zoal in de winter? Kan je ook de schatten ontdekk...

Eindelijk! Zonsopgang na de langste nacht vol schitterende sterren.  De terugkeer van het licht  Het ergste is voorbij 😊.  Na een periode waarin de zon verstoppertje speelde (ze scheen in de eerste helft van december welgeteld 6 uur en 11 minuten volgens het KMI) liet ze zich vandaag in volle glorie zien.  Het doet wat met een mens: de zon op je gezicht voelen. Vooral achter het glas want de snoeiharde ijswind hier blaast je neus eraf. Toch is het belangrijk om zoveel mogelijk zonnestraaltjes mee te pikken, vooral tijdens de eerste helft van de dag. Daar slaap je beter van.  Je zou het haast vergeten in deze technologische digitale tijden, maar wij zijn ritmische lichtwezens . We hebben natuurlijk licht nodig om goed te kunnen functioneren.  Dus ik ga mezelf toch even buitengooien. Tot straks! Winterschatten Hèhè, dat deed deugd.  Een nieuwsgierig tochtje door de tuin leverde de volgende schatten op: Uitgebloeide planten en verdroogde zaaddozen zijn e...